De laatste tijd heb ik het gevoel dat de Europese Centrale Bank (ECB) met man en macht probeert te verhullen en te ontkennen dat het economisch gezien in de eurozone redelijk goed gaat.

Bestuursleden van de bank beginnen vaak hun lezingen of interviews met het melden dat het beter gaat, maar meteen erna volgt er wel een opmerking dat de kans dat de groei terugvalt groot is. Dit gedwongen pessimisme zien we ook in hun taal over het monetair beleid in de toekomst. Ze noemen steeds dat de bank

Lage rentes en daarna zelfs 0 procent rentes. Tientallen miljarden euro’s en dollars per maand drukken om staatsobligaties massaal op te kopen. Negatieve rentes. Opkopen van bedrijfsobligaties. Geld aan commerciële banken géven in plaats van vragen in de vorm van rente zoals u dit zou verwachten bij een lening bij een bank (ja, u leest dat goed). Werkelijk alles hebben de centrale banken zoals de Fed in de Verenigde Staten en de Europese Centrale Bank (ECB) in de eurozone uit de kast

Je bent een schipper en je vaart met je schip voor jou onbekende, maar door anderen druk gebruikte wateren in. Op hetzelfde moment vallen door storingen echter alle instrumenten uit. Je hebt geen idee hoe diep het water is, waar de rotsen zich bevinden, hoe het weer zal zijn en ander verkeer op het water is onzichtbaar voor je. O ja, en je enige bril – zonder zie je een ijsberg pas als je er tegenaan botst – is stukgegaan toen je uitgleed toen je wilde kijken wat dat rode lampje op je instrumentenpaneel betekende. Dat is ongeveer hoe het rentecomité van de Fed zich voelt nu het 2017 binnen is gevaren, blijkt uit de onlangs gepubliceerde notulen van de vergadering ervan medio december.