Dat de Fed, de Amerikaanse centrale bank, eerder deze week de officiële rente in de VS onveranderd zou houden, dát verwachtten zelfs basisschoolleerlingen in de VS zo’n beetje.

Dé grote vraag was: wanneer gaat de bank beginnen met het verkopen van al die staatsobligaties en hypotheekleningen (ruim 4.000 miljard dollar waard) die ze de afgelopen jaren opgekocht heeft?

Nee, vreemd vond ik het niet dat Mario Draghi, President van de Europese Centrale Bank (ECB) op de belangrijke jaarlijkse ECB-bijeenkomst in Sintra (Portugal), nogal havikachtig klonk. Zijn toespraak was het best te interpreteren als een duidelijke hint dat het monetaire beleid in de eurozone binnenkort minder ruim zal worden.

Ik vond dat niet vreemd. Niet omdat Draghi volgens mij dat zo graag wil maar omdat ik me kan voorstellen dat steeds meer van zijn collega’s in het bestuur van de ECB

Afgelopen week kwam de Fed-voorzitter Janet Yellen in het Amerikaanse parlement om daar het halfjaarlijkse verantwoording af te leggen aan de Amerikaanse volksvertegenwoordigers.  Alle economen, analisten en journalisten volgden elk woord, elke pauze, elke zucht om te proberen te achterhalen wat de Fed de komende maanden zal doen op monetair terrein. Begrijp me niet verkeerd, ik was er één van. Maar terwijl ik naar Yellen luisterde, kon ik haar lezing een klein weekje eerder in Londen maar niet uit mijn hoofd krijgen. Die zei misschien wel meer over wat we kunnen verwachten van de Fed; niet alleen de komende maanden maar zelfs de komende jaren.

Op een vraag uit de zaal over financiële (in)stabiliteit en de gevolgen van alle maatregelen die zijn genomen in de afgelopen jaren, zei Yellen