Blijkbaar is de gemiddelde GoldRepublic-lezer visueel ingesteld. De tien grafieken die ik op een rij zette, vielen overduidelijk in de smaak bij de lezer. Weet u nog om welke grafieken het ging? Of heeft u de grafieken nog niet gezien? Kijk snel verder.

Ik ben het hele jaar door sceptisch geweest over de hogere goudprijs, uiteindelijk met goed recht. De dollar versterkte en de goudprijs daalde na een significante, maar tijdelijke opleving in het eerste kwartaal van het jaar. Ik schreef: “De instroom naar de dollar zal, na een kortstondige pauze, onverminderd doorzetten. Centrale banken die hun munten denken te kunnen verdedigen, zullen wederom rap reserves verliezen. Wat betekent dit? Waarschijnlijk dat de goudprijs (en zilverprijs) in 2016 nog wel wat downside hebben. Het betekent ook dat de Amerikaanse aandelenmarkt het (waarschijnlijk) beter zal doen dan andere aandelenmarkten, totdat de volgende recessie toeslaat.” Toevalligerwijs doorbrak de Dow Jones-index afgelopen week de 20,000-puntengrens. Meer weten? Lees snel dit artikel terug dat ik in juni schreef.

Naar aanleiding van een prikkelende column die ik in de Financial Times las, besloot ik dit artikel te schrijven. Waarom staat de goudprijs niet op $2.000 dollar per troy ounce? Of hoger? Of anders gezegd: waarom staat de goudprijs zo laag? De goudprijs staat immers nog steeds flink onder het hoogste punt dat bereikt werd in september 2011, toen de goudprijs voor even $1.921,15 dollar per troy ounce noteerde. En alle ingrediënten voor een hogere prijs lijken aanwezig. Wat is er aan de hand?

Brexit kwam voor velen als een grote verrassing, ook voor ondergetekende. Maar waarom zou de goudprijs stijgen met een Brexit? Er valt amper een zinvol antwoord op deze vraag te formuleren. “Paniek, chaos”, zeiden sommigen. En die vlieger ging inderdaad op, maar niet voor langer dan een aantal dagen. Nadat de goudprijs de $1.300 per troy ounce-barrière doorbrak, begon de goudprijs al gauw te dalen. Het begin van de correctie was een feit; de rally in goud aan het begin van het jaar was slechts een tijdelijke opleving. Klik hier om meer te lezen.

Ik kreeg afgelopen maand een e-mail van MoneYou (een online-spaardepositobank) binnen. De boodschap was duidelijk maar opvallend: “MoneYou is genoodzaakt om de spaarrente te verlagen. De dalende spaarrentes zijn het gevolg van de lage rente van de Europese Centrale Bank. Bij MoneYou vinden we de renteverlagingen erg vervelend (…).” Niet alleen MoneYou is het ECB-beleid zat, de gehele bankensector is het zat. De de facto belasting die de ECB heft op de tegoeden die commerciële banken bij de centrale bank aanhouden, begint zijn tol te eisen. Niet alleen op het vermogen van banken om kapitaalniveau’s op te schroeven (in sommige gevallen onder beding van de toezichthouder), maar ook op het humeur van bankbestuurders.

De negatieve rentes van de ECB vormen een belasting op giraal geld. Maar er is een uitweg: chartaal geld, in andere woorden, papieren bankbiljetten! Dat velen deze uitweg kiezen, niet alleen particulieren maar ook financiële instellingen, mag geen verrassing heten. Maar dat betekent ook dat de ECB twee opties heeft: (a) het huidige beleid staken of (b) een heffing op papiergeld in de praktijk brengen. Dat is de boodschap van dit artikel naar aanleiding van het recente ECB-beleid.

Vroeger manipuleerde de Federal Reserve de rente (op bankreserves) door het aanbod van bankreserves te vergroten of te verlagen. Meer bankreserves, lagere rentes. Meer bankreserves, hogere rentes. Sinds het begin van quantitative easing, het massale opkoopprogramma van de Federal Reserve, kan dit niet meer. In het kort: de Fed schept bankreserves omdat het zo de activa betaalt die het aankoopt en op de eigen balans parkeert. Tegenwoordig betaalt de Fed rente op de tegoeden die banken bij de Fed aanhouden, en past het deze rente aan om marktrentes te beïnvloeden. De oplossing van de Fed werkt vooralsnog, maar is nieuw en ongetoetst. In Europa is de situatie overigens vergelijkbaar. Klik hier.

Donald Trump werd, wederom tot verrassing van velen, verkozen tot opvolger van Barack Obama. In een reeks van verhitte verkiezingsdebatten met zijn rivaal Hillary Clinton, werd een pittige uitspraak van Donald Trump volledig genegeerd. Ik schreef dit artikel voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Nu Donald Trump ook daadwerkelijk de verkiezingen heeft gewonnen, is dit artikel wellicht relevanter dan ooit. Over welke uitspraak heb ik het?

Na een hoop artikelen over Brexit in veel verschillende media, was het tijd om Brexit vanuit een zakelijker oogpunt te bekijken. In plaats van de vraag: “Wat betekent Brexit voor Groot-Brittannië (of de Europese Unie)?”, vroeg ik me af wat de gevolgen voor goud zouden zijn. Brexit was echter een goed moment voor de goudmarkt in de zin dat het kaf van het koren werd gescheiden. Optimistische goudverkopers beloofden gouden bergen, realistische analisten zagen (te) veel hype. Lees hier meer.

Begin dit jaar had ik het privilege om enkele dagen met Jim Rogers door te brengen en hem ook te interviewen. Hier treft u een video aan van het interview met de belangrijkste ‘takeaways’. Toen ik Jim Rogers vroeg waar hij heen zou gaan als hij mijn leeftijd zou hebben, antwoordde hij: Noord-Korea. Gewaagd, maar voor velen niet weggelegd. Jim Rogers is onverminderd positief over goud op de middellange termijn.

De Trump-gekte werd ook gevoeld in de goudmarkt. Vergelijkbaar met de overdreven hype tijdens Brexit, voorspelde iedereen een rampscenario bij een verkiezing van Trump. De goudprijs zou makkelijk kunnen stijgen tot $1.400 of $1.500 dollar per troy ounce, was de boodschap. De aandelenmarkt zou crashen. Deze wilde voorspellingen werden binnen 24 uur volledig tenietgedaan. De goudprijs daalde, in tegenstelling tot wat de ras optimisten in de goudmarkt op voorhand te zeggen hadden, en de aandelenbeurs steeg naar recordhoogtes. Het gevolg? De grootste rally in aandelenprijzen sinds de verkiezing van een president en een enorme knauw in goudprijzen. De les mag duidelijk zijn: fundamentele factoren tellen nog steeds. Leer hier meer.