De economen aan wie ruchtbaarheid wordt gegeven, hebben nog nooit een recessie voorspeld.

Beeld u zich dat eens even goed in.

Het is april 2008. De wereldeconomie staat op de rand van de afgrond. The Financial Times heeft het al over een "credit crunch". Northern Rock is zojuist genationaliseerd door de Britse overheid, en Bear Stearns is over de kop gegaan (voor een sfeerimpressie, zie The Big Short).

En 'de' economen?

Geen enkele econoom — tenminste, de economen die deel uitmaakten van het Consensus Forecasts-rapport — waarschuwde op dat moment voor een recessie. Uiteindelijk zaten maanden later 49 van de 77 landen in recessie, waaronder natuurlijk de belangrijkste.

De wereld van koersdoelen en andere wassen neuzen

De staat van dienst van economen is over het algemeen beschamend als het op voorspellen aankomt. Dat is niks nieuws. Maar ook in beleggersland zijn koersdoelen de gouden standaard en is het blazoen van degenen die deze koersdoelen invullen niet bijster goed.

Het probleem is uiteraard dat (bijna) iedereen deze voorspellingen en koersdoelen serieus neemt. Ik neem ze met een korrel zout.

John Maynard Keynes zei ooit gekscherend dat hij uitkeek naar de dag dat "economen zich als bescheiden, kundige personen gedragen, net als tandartsen". We verwachten immers ook niet van tandartsen dat ze de ontwikkeling van onze tandbederf met twee cijfers tot achter de komma voorspellen. In beleggersland zou een analist moeten kunnen zeggen of een aandeel (of belegging) goedkoop of duur is, in plaats van het gedrag van toekomstige beleggers te kwantificeren door middel van (te) exacte koersdoelen.

De beleggingsanalist moet meer een tandarts worden, en minder een waarzegger.

Georgette Boele (ABN) verhoogt koersdoel naar $1.300/oz

Een jaar geleden schreef ik al dat de ABN Amro volledig mistaste met hun koersdoel. Eind 2016 zouden we, zo meende de ABN toen, op een prijs van $800 per troy ounce uit moeten komen. Later werd dit bijgesteld tot $900/oz. We staan uiteraard momenteel veel hoger, rond de $1.200/oz, waardoor het koersdoel toch enigszins onrealistisch werd. Van $1200 naar $800 of $900, betekent immers een daling van 33 of 25 procent.

Een jaar geleden ontleedde ik de prognose van de ABN, en kwam ik tot de conclusie dat hun voorspelling op drie veronderstellingen gestoeld was:

• De economie herstelt
• De goudprijs daalt als de economie groeit
• De Fed kan de rente verhogen zonder de economische groei te remmen

Alle drie de veronderstellingen zijn volledig verkeerd.

Nu eindelijk duidelijk wordt — niet alleen voor ons, maar voor een meerderheid — dat de economie niet herstelt, moet ABN eindelijk toegeven dat ze fout zat. Miljarden aan monetaire stimulus ten spijt. Want nu beweert Boele dat hun 'nieuwe' scenario een langdurige periode van zwakke wereldwijde groei voorziet (waarom werd er niet eerder rekening gehouden met dit scenario?)

Han Dieperink van de Rabobank maakt het overigens nog bonter: hij zei eerder dat de goudprijs eerst naar $500/oz moest dalen.

Geval voortschrijdend inzicht?

Prima, dat Boele toegeeft fout te zitten en haar prognoses aanpast. Maar niet voor beleggers. Wat als beleggers een jaar geleden handelen op basis van deze informatie van de ABN Amro?

Dat is het probleem met veel analisten bij grote banken en vermogensbeheerders. Zij doen voorspellingen zonder op de blaren te hoeven zitten. Zij hebben geen 'skin in the game', zoals Nassim Taleb dat noemt. Zij zetten hun voorspellingen nooit kracht bij met eigen geld.

Misschien had Queen Elizabeth toch maar een kilo goud moeten kopen?