Waarom de goudvoorraad van Nederland in het geheim door de De Nederlandsche Bank is teruggehaald
21 november 2014
De goudvoorraad van Nederland is niet misselijk. De Nederlandse goudreserves zijn groter dan die van landen als het Verenigd Koninkrijk, België, Portugal, Spanje en Canada. Volgens de laatste cijfers bedroegen zij 612 ton. Nu kwam De Nederlandsche Bank (DNB) vandaag met opzienbarend nieuws.
Nederland repatrieerde €4 miljard aan goud
Maarliefst 20% van de goudvoorraad van Nederland is in het geheim verscheept van de kluizen van de New York Fed naar het Frederiksplein in Amsterdam.
Waarom besloot DNB om juist nu het Nederlands goud terug te halen?
Waarom doen de Nederlanders het anders dan de Duitsers?
Het eerste raadsel: waarom eist Nederland in tegenstelling tot Duitsland al het goud dat het wil repatriëren in één keer op?
Natuurlijk, Duitsland heeft meer goud dan Nederland. De Nederlandse goudreserves verbleken bij de 3.600 ton van de Duitsers. Alleen de Verenigde Staten heeft meer goud.
Omdat de druk op de Bundesbank zienderogen toenam, besloot de Bundesbank in een poging de gemoederen te bedaren 150 ton goud te repatriëren. Maar, zo zei de Bundesbank, dit doen we stap voor stap over een periode van drie jaar. Het is namelijk teveel om in één keer op het vliegtuig te zetten.
Nederland bewijst nu het ongelijk van Duitsland. Het grote verschil tussen Nederland en Duitsland is dat Nederland wel in één keer 122,5 ton opeiste bij de New York Fed. In tegenstelling tot de Duitsers, regelde DNB de overdracht in een kwestie van weken. De Duitsers menen er jaren voor nodig te hebben. De Duitsers staan voor blok.
Dat is niet het enige. Nederland had ook hetzelfde traject als Duitsland kunnen volgen. Men koos anders. Vanwaar de haast?
Waarom DNB haar goud repatrieerde
De officiële redenen die DNB geeft kunnen we met een korrel zout nemen. Zo meent DNB dat het deze tamelijk ingrijpende stap zet, omdat het een betere geografische verdeling van de goudreserves wenst. Net als Duitsland, had ook Nederland bijna de helft in Manhattan, New York liggen. Maar dat verklaart niet de plotselinge haast van Nederland, dat in tegenstelling tot Duitsland een enkele levering wilde.
Daarnaast gaf een woordvoerder van DNB in de Telegraaf aan dat het misschien wenselijk was om zoveel goud in New York te hebben liggen tijdens de Koude Oorlog, maar nu niet meer.
Aan de andere kant meent de bank dat men het doet om het vertrouwen van de Nederlandse burgers in de bank te vergroten. Dat motief is echter twijfelachtig. Ondanks wat bescheiden aandacht, schenkt de meerderheid van de Nederlanders weinig aandacht aan het goudvraagstuk. Wellicht dat Klaas Knot de onrust voor wil zijn, gezien de situatie in landen als Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Maar is dit de werkelijke reden?
Waarom juist nu?
De belangrijkste vraag is daarom: waarom juist nu?
Wellicht heeft het er mee te maken dat een auditor van de Duitsers al wat misstanden constateerde bij zijn bezoek aan de kluis in New York.
Toen de Duitsers in 2007 het goud wilden zien, werden zij niet eens toegelaten tot de kluis. In 2011 deden zij een tweede bezoek. Dit keer mochten zij meer zien. Eén van de negen compartimenten werd geopend en een aantal Duitse baren werd uit de tot de nok gevulde kluis getrokken. Deze baren werden gewogen en gecontroleerd.
Maar weet DNB meer dan wij? Heeft het een audit gedaan? Of heeft het net als de Duitsers nul op rekest gehad? Zijn er twijfels over de Verenigde Staten en de Fed?
Waarom de Zwitserse centrale bank niet blij zal zijn met DNB
Over exact negen dagen vindt het Zwitsers referendum over het goudinitiatief plaats. Op 30 november besluiten de Zwitsers of zij strikte eisen aan de centrale bank gaan stellen. Eén van de eisen is dat al het Zwitserse goud ook daadwerkelijk in Zwitserland moet worden opgeslagen. Niks mag in New York of Londen liggen.
Het moment om dit nieuws naar buiten te brengen is daarom hooguit ongelukkig voor de Zwitserse centrale bank. De openbaring van DNB legt een bom onder het al verhitte debat in Zwitserland. “Als zelfs de Nederlanders hun goud repatriëren, waarom wij niet?”, horen we de Zwitsers denken.
Eén van de andere eisen is namelijk dat de Zwitserse centrale bank 20% van de reserves in goud moet aanhouden. De Zwitsers hebben echter de frank gekoppeld aan de euro. Dit doen zij door euro’s te kopen. Dit plan valt in duigen wanneer men een vast percentage aan goud moet aanhouden.
Ook Oostenrijk in oproer
Naast de Duitsers en Zwitsers, maken ook de Oostenrijkers zich zorgen over hun goudreserves.
In Oostenrijk is de druk op de centrale bank toegenomen. Pas twee jaar geleden maakte de Oostenrijkse centrale bank waar het goud ligt. Het Oostenrijkse goud blijkt voornamelijk in Londen te liggen. Ruim 80% van de goudreserves liggen daar. De rest ligt in Oostenrijk zelf (17%) en Basel (3%).
De volgende vraag is: hoeveel van dat goud is uitgeleend?
Zo leende België de afgelopen jaren bijna een derde van haar goud uit. Dat dit vragen oproept, is voorstelbaar. Is het wel verstandig om te speculeren met de goudreserves van een land? Zeker wanneer het slechts 0,2% per jaar oplevert.
Nederland leent geen goud uit
Volgens informatie van DNB, is Nederland gestopt met het uitlenen (‘leasen’) van goud sinds de crisis in 2008. Nederland is hierin wel de uitzondering. Het uitlenen van goud is nog steeds gemeengoed onder centrale banken. De vraag is hoeveel? Kunnen we het beleid van de Belgen extrapoleren naar de andere centrale banken? Zo ja, wordt een derde van het fysieke goud uitgeleend, terwijl het op de balansen van centrale banken zonder enige aantekening staat vermeld als goudreserve.
Het is een kwalijke zaak als centrale banken goud uitlenen dat op de balans behandeld wordt alsof het fysiek 100% toegewezen goud is zoals u bij GoldRepublic gewend bent.
