Van alle kandidaten die Trump op het oog had, lijkt Jay Powell de makkelijkste uitweg. Jay Powell is het eigenlijk altijd eens geweest met degene die de macht had. “Pragmatisme”, noemt de Financial Times dat, ik noem het principeloos.

Het mag daarom ook geen verrassing heten dat markten amper op het nieuws reageerden. Jay Powell is de kandidaat bij uitstek die simpelweg het beleid van de aftredende (en door Trump gepasseerde) Janet Yellen doorzet.

En wat was het beleid van Yellen in een aantal steekwoorden? Pappen en nathouden. Liever niet de rente verhogen, maar als het even moet dan moet het. Bang voor een te hevige marktreactie. Politiek correct. Liever te veel inflatie dan een financiële crisis. Uitstellen tot morgen wat je vandaag kan (of moet) doen.

Het is duidelijk wat de incentive van een president is: iemand aanstellen als voorzitter van de centrale bank die het je zo makkelijk mogelijk maakt om je plannen uit te voeren. De “pragmatist”, voor het gemak. Iemand die liever de rente net even wat te laag laat. Want dat maakt het allemaal wat makkelijker voor als je een begrotingstekort nodig hebt om je plannen mogelijk te maken, zoals Trump dat van plan is om een belastingverlaging te financieren.

In dit opzicht is elke hoop dat Trump de Fed zou hervormen compleet vals gebleken.

Tijdens de verkiezingscampagne zei Trump namelijk nog het volgende:

“And believe me, we are in a bubble right now. And the other leaving that looks good is the stock market. But if you raise interest rates even a little bit that is going to come crashing down.

We are in a big fat ugly bubble. And we better be awfully careful. And we had a Fed that is doing political things. This Janet Yellen of the Fed, the Fed is doing political by keeping interest rates at this level. And believe me the day Obama goes off and he leaves and he goes out to the golf course for the rest of his life to play golf, when they raise interest rates, you are going to see some very bad things happen because the Fed is not doing their job. The Fed is being more political than Secretary Clinton.”

Trump nam geen blad voor zijn mond. Totdat hij tot president werd gekozen.

Ineens was er geen zeepbel meer, maar waren de nieuwe recordhoogtes op de aandelenmarkt een duidelijk bewijs van zijn “superieure kwaliteiten”. Wat eerst een zeepbel was, is nu een duidelijk bewijs van Trump´s uitzonderlijke kwaliteiten, aldus Trump.

Ineens was de Fed (en Yellen) niet langer politieker dan Trump´s rivaal Clinton, maar hebben Yellen en haar opvolger Powell ineens het beste met de wereld voor.

Het is duidelijk dat Trump lak heeft aan wat hij een jaar eerder zei. De weg van minste weerstand is een Fed-voorzitter die op zijn knieën gaat voor de almachtige Trump en zweert de rente laag genoeg te houden om de politieke plannen van Trump werkelijkheid te laten worden. Iemand die meegaand is met fiscale veranderingen en zich nooit al te kritisch uit zal laten uit angst om zijn baan te verliezen.

Het was Powell, immers, die min of meer tegen het derde quantitative easing (QE) programma was, maar uiteindelijk als een ware politicus toch vóór stemde. Powell is net zo buigzaam als bamboe.

In dat opzicht is het opvallend dat Jay Powell multimiljonair is, wat hem de rijkste van alle Fed-bestuurders maakt. Voor het geld zal hij het dus niet doen. Het lijkt Powell meer om de macht te gaan.

Opvallend is eveneens dat het overgrote deel van Powell´s vermogen in private equity en de Amerikaanse aandelenmarkt zit. Toevallig twee sectoren die het de afgelopen jaren erg goed gedaan hebben, uitgerekend dankzij de lage rente! Wil Powell zijn miljoenenvermogen behouden, dan is niet alleen de president maar ook de Fed-voorzitter erg gebaat bij een continuering van de lage rente.

In schril contrast staat bijvoorbeeld de aftredende (inmiddels voormalige) vicevoorzitter van de Fed, de voormalig IMF-bestuurder Stanley Fischer. Fischer had juist een enorme positie in fysiek goud, iets wat ongetwijfeld een gevolg is van zijn ervaringen ten tijde van de Aziatische valutacrisis.

Trump heeft de belangrijkste benoeming dus gehad: hij koos voor een benoeming die hem lage rentes garandeert en een voorkeur voor inflatie boven renteverhogingen. Maar Trump heeft nu nog vier benoemingen te gaan. Dit betreffen plekken in het Fed-bestuur die verantwoordelijk is voor het monetair beleid (het zogeheten FOMC).

Wat zal Donald Trump doen? Deze benoeming laat weinig aan de verbeelding over. Trump kiest de makkelijke uitweg en zal dit en volgend jaar de andere vier plekken vullen met marionetten die de vurige wens van Trump om belastingen te verlagen zonder in de overheidsuitgaven te snijden in vervulling zullen brengen.