Enkele overpeinzingen na het aanhoren van Mario
20 november 2015
‘Als we concluderen dat de kans dat de inflatie op middellange termijn te laag blijft groot is, dan zullen we met alle instrumenten die we hebben ingrijpen. Als we besluiten dat ons beleid onvoldoende ruim is om de inflatie aan te jagen, dan zullen we alles eraan doen om de inflatie zo snel mogelijk op te krikken.’
Het bovenstaande is wat Mario Draghi, President van de ECB vandaag (20 november) in een toespraak in Frankfurt zei. Bedenk daarbij een paar zaken.
Ten eerste dat ‘alles’ bij een centrale bank betekent ‘desnoods de geldpersen eeuwig laten draaien’.
Ten tweede dat, hoewel de ECB anders impliceert, inflatie net kwikzilver is: eenmaal ontsnapt die kwikzilver ongrijpbaar. Met andere woorden, het is niet zo dat de ECB een apparaat heeft waarmee de bank kan bepalen welk inflatiepercentage die wil hebben én dat percentage zal krijgen. Inflatie, wanneer die begint te stijgen, is redelijk ongrijpbaar (redelijk ongrijpbaar want de enige manier die te grijpen, is de rentes fors verhogen, zie in dat opzicht enkele punten hieronder).
Ten derde dat onder meer de ECB flink geschrokken is van het feit dat deflatie, waarvan men dacht dat die uitgeroeid is, terug kan keren. Voor de toekomst betekent dit dat elke centrale bank, ECB incluis, een buffer zal willen inbouwen én vrij snel wanneer de inflatie begint te dalen in de toekomst, de monetaire sluizen open zal zetten. Speaking of which: om die buffer aan te leggen en niet de fout te maken te vroeg ermee te stoppen, zullen die monetaire sluizen nog jarenlang open zijn.
Ten vijfde: structureel lage rente is altijd erg leuk voor overheden. Tegenwoordig is die structureel lage rente veel meer dan alleen leuk; gezien de hoge én stijgende schulden is die lage rente een pure noodzaak, anders komen vele landen erg snel in acute problemen (kunnen de officiële rentes überhaupt terugkeren naar normale niveaus?).
Ten zesde: de centrale banken, óók de ECB, hebben sinds 2008 duidelijk laten zien dat zij nauwelijks in het belang van de gewone man handelen, maar vooral het belang van de financiële sector en de overheden voor ogen hebben.
Ten zevende: de menselijke historie is overvol met voorbeelden dat te veel geld in omloop na verloop van tijd tot hoge inflatie leidt. Waarom dat nu anders zou zijn…ik zou het niet weten.
Ten achtste: monetair beleid is ook (zeer) ruim bij een officiële rente van 1 procent; bij dat renteniveau is het monetaire beleid slechts minder ruim, lees inflatoir, dan bij 0 procent, maar nog steeds ruim! En zeker niet verkrappend, lees inflatieremmend, dus!
Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar ik denk dat deze punten eigenlijk genoeg zijn.
De goudprijs ligt momenteel circa 800 dollar onder het hoogtepunt van een paar jaar geleden. Aan beleggers die hun vermogen willen beschermen is de vraag: is de kans groter dat die, met een beleggingshorizon van enkele jaren, fors lager noteert of richting het eerdere hoogtepunt klimt?
