Wat je huis bij naderend onweer is, is goud bij het vermoeden van naderend onheil in de wereld. De wereldeconomie herstelt van de coronarecessie, maar hoe snel en hoe krachtig dat herstel zal verlopen, is hoogst onzeker. Onzeker omdat we nog steeds niet volledig weten hoeveel (on)zichtbare schade die korte maar hevige recessie aangericht heeft en hoeveel tijd economie nodig zal hebben te helen maar ook omdat er alweer wind tegen opsteekt. Ik heb het dan over het opnieuw oplaaien van het coronavirus, vooral, maar niet alleen in de Verenigde Staten.

In Europa valt het wat dat betreft relatief mee, maar hier is er onzekerheid over of de eurolanden erin zullen slagen één front te vormen. De onenigheid over het corona noodfonds en de inzet ervan, leidt tot spanningen tussen de lidstaten.

Daar komt bij dat overheidsschulden hoog tot zeer hoog zijn en verder stijgen. Mocht het economisch herstel haperen, dan zullen diezelfde overheden nog meer stimuleringsmaatregelen nemen, geven ze in koor aan. Allemaal leuk en aardig maar dat betekent dat de schuldenberg verder zal toenemen.

Met de structureel lagere groei als gevolg van structurele factoren zoals vergrijzing en dalende productiviteit, is de ontmanteling van die schuldenbom via hogere economische groei, niet te verwachten. Met de gevolgen van de coronacrisis op de kortere termijn, wordt de situatie er niet beter op.

De enige oplossing voor die schulden zijn dan faillissementen, die verlagen door hogere inflatie een tijdlang te gedogen en centrale banken die met man en macht de rentes van alle looptijden zeer laag of zelfs negatief proberen te houden om de schulden zo behapbaar te maken.

Faillissementen zijn niet uit te sluiten maar ook niet erg waarschijnlijk in mijn ogen. De andere twee routes daarentegen…

De centrale banken zijn er open en eerlijk over dat ze niet alleen een hogere inflatie nastreven maar ook dat ze het totaal niet erg zouden vinden als de inflatie hoger wordt dan 2 á 2,5 procent die ze graag willen zien. Elke keer als een centrale bankier het heeft over symmetrische inflatiedoelstelling, dan zegt hij/zij dat de centrale banken niets zullen doen als de inflatie enkele jaren te hoog uitpakt.

Bij de Fed wordt serieus gesproken om een plafond in te stellen voor de rentes van alle looptijden en vervolgens met onbeperkte interventies die onder dat plafond te houden. De Japanse centrale bank doet dat al. De Europese Centrale Bank (ECB) formeel niet, maar in de praktijk wel. De bank grijpt nog steviger in dan ze toch al doen wanneer de rentes van de zwakke eurolanden beginnen te klimmen, ongeacht de reden. Dat het ECB-bestuur vervolgens keer op keer roept marktwerking niet te verstoren, is een knap staaltje acteren waar de bank een Oscar voor verdient (of de hoofdprijs voor hypocrisie op zijn minst).

Dat op zijn beurt betekent dat de alternatieve veilige havens voor goud er nauwelijks zijn waar die in het verleden er wel waren. Terug naar ondergetekende die hard naar huis fietste: het is alsof je onderweg erop rekent dat je, zoals altijd, als het moet in een bushokje of een winkel kunt schuilen maar erachter komt dat de bushokjes weggehaald zijn en alle winkels dicht. Ofwel: waar je vroeger in onzekere tijden altijd kon uitwijken naar staatsobligaties van veilige landen en daar toch 4 procent of meer op kreeg of naar een spaarrekening tegen 3 á 4 procent, leveren beide nu 0 procent of minder.

Aandelen doen het al maanden uitstekend, maar tegen de achtergrond van de genoemde onzekerheden, kun je niet echt spreken van een veilige haven; de kans op een flinke correctie is daar simpelweg te groot voor.

Om het allemaal compleet te maken, is de situatie op het (geo)politieke front ook niet je van het. China en de VS ruziën, tussen China en de EU botert het ook en de relatie met Australië en veel andere landen was ook beter in het verleden. En dat is dan allemaal voordat Beijing de autonomie van Hong Kong zou inperken, waarmee het zich nog meer woede vanuit de rest van de wereld haalde. In de Verenigde Staten is de politieke onzekerheid aan het toenemen (daarover volgende week uitgebreider).

Dat de goudprijs in die omgeving boven USD 1.800 is uitgekomen, is niet alleen niet vreemd maar logisch. Als die de komende maanden voorbij USD 1921, de hoogste prijs ooit, zoeft, zal ik niet verbaasd kijken. De sterren stonden zelden zo gunstig voor de prijs van edelmetalen.