Goud- en zilverprijzen zijn afgelopen jaar aanzienlijk gedaald en balanceren op dit moment rond het laagste punt in 4 jaar tijd. Terwijl papiergoud de koude schouder toegewezen krijgt van westerse beleggers weten ze in het oosten niet hoe snel ze hun handen op fysiek goud kunnen leggen.

Ondanks dat we nog steeds niet exact weten hoeveel goud China inmiddels in het bezit heeft, is het geen geheim dat de Chinezen de afgelopen jaren de fysieke goudmarkt domineren. Zelfs de Indiërs waren ‘unstoppable’ op de goudmarkt en lieten zich niet ontmoedigen door hun dwarszittende regering. De private sector in China heeft in 2013 de recordhoeveelheid 1.132 ton goud aangekocht. Het World Gold Council verwacht dat de vraag naar het gouden edelmetaal in 2017 met een verdere 20% gestegen zal zijn.

Wij zijn op dit moment getuige van ’s werelds grootste economische transformatie; China, een land van grote tegenstrijdigheden: van arm land naar ’s wereld grootse economische motor. Maar waarom is het juist China dat de goudmarkt domineert? Immers is het westen is duidelijk minder geïnteresseerd in het edelmetaal.

Om te beginnen is het niet alleen zo dat de vraag naar munten en baren stijgt. De vraag naar gouden sieraden blijft in China ook niet achter. Sterker nog, de zogenoemde ‘Love trade’ is op dit moment juist de belangrijkste motor achter de immense vraag naar goud. ‘Feartrade’ komt daarbij echt pas op de tweede plaats. De Chinezen genieten op dit moment rijkelijk van hun nieuw verkregen rijkdom. 

Wat daarbij interessant is, dat met name de interesse in de 24-karaats juwelen (zuiverheid van 99,95%) en de zogenoemde ‘four nines’ (zuiverheid van 99,99%) een enorme toevlucht hebben genomen. De verhoogde kwaliteitsbehoefte zegt immers zeer veel over de aanzienlijk verhoogde luxestandaard van de Chinese bevolking, als direct gevolg van verhoogde inkomens. Bekende luxe merken als Chanel, Louis Vuitton, Rolex en Chow Tai Fook zagen dat ook duidelijk terug in hun cijfers. De vraag naar deze merken steeg afgelopen 2 jaar met meer dan 50%. Economen verwachten dat de huidige Chinese middenklasse zich in jaar 2018 ook bij deze groep rijke Chinezen hebben geschaard.

De vraag vanuit de Chinese industrie komt uiteraard niet in de buurt van vraag naar gouden juwelen en munten. Er is opmerkelijk genoeg, echter wel een nieuwe trend in beweging gezet. De aanzienlijk gestegen BBP heeft er ook voor gezorgd dat de vraag vanuit de industrie een vogelvlucht aanneemt. Volgens World Gold Council wordt de vraag met name gesterkt door de gebruik in de elektronische sector. Goud wordt meer en meer gebruikt in telefoons, computers, printplaten en zelfs auto-industrie lijkt de weg naar goud gevonden te hebben (airbag connectorsets). In elk geval een markt waar we in de toekomst nog meer van zullen horen.

Uiteraard is de diversificatie van de dollar de belangrijkste ‘Feartrade’. De Chinese overheid doet er op dit moment immers alles aan om de wereld te de-Amerikaniseren en de macht van de dollar als reservevaluta te breken omdat ze vinden dat de Amerikanen er een potje van gemaakt hebben.

In het kader van diversificatie van de dollar is het dan wel opmerkelijk dat volgens de Financial Times- China zich al maanden verzet om te boek komen te staan als grootste economie ter wereld. Volgens de eerder deze week gepubliceerde cijfers van de Wereldbank is China hard op weg om de VS op die positie in te halen. Verwacht wordt dat die inhaalslag dit jaar nog voltooit zou kunnen worden.

China verzet zich echter in alle gradaties tegen de uitkomsten van dat rapport. Zij wijzen erop dat het cijfer over de totale Chinese economie verhult dat China nog altijd een relatief arm land, waarbij de verschillen tussen rijk en arm zeer groot zijn. Hierdoor zou China vooralsnog geen al te grote verantwoordelijkheden op zich willen nemen op het wereldtoneel, terwijl de druk om juist internationaal meer verantwoording te nemen als maar toeneemt.

Blijkbaar wachten de Chinezen op een beter moment dat ze kunnen toeslaan. Nu de druk ook wereldwijd steeds groter wordt, is het maar de vraag hoe lang het nog duurt.

Zoals u weet is sinds China, in 2010 begon met de internationalisatie van de yuan, niet alleen de internationale status en waarde van deze munt toegenomen, maar ook de uitgifte en prestaties van de obligaties in de yuan. Juist nu de crisis in de opkomende markten meer en meer op een valutacrisis begint te lijken in plaats van een kredietprobleem, kan de sterke Chinese munt het verschil maken.

Daar komt bij dat de waarde van de yuan in belangrijke mate wordt vergroot door de meer dan 3,5 biljoen dollar aan reserves in China. Dat is meer dan een derde van alle valutareserves wereldwijd. Nu de risico’s in de VS blijven toenemen, wordt het duidelijk dat China meer en meer die posities afbouwt en naarstig zoekt naar alternatieven om zich te diversifiëren van de dollar.

En laat China op dit moment twee dingen willen; goud en hun eigen munt de status van een internationaal geaccepteerde reservemunt meegeven.

Wij blijven erbij. Hoe kan het dus ook anders dat naast de fundamentele vooruitzichten het gevecht van China om de wereldmacht ook praktische uitwerkingen op de goudprijs heeft. Per slot van rekening heeft goud tot de dag van vandaag een sterke correlatie met de dollar, waarbij een zwakker wordende dollar in de meeste gevallen zeer gunstig is voor goud. Met andere woorden, als niet alleen de waarde van de dollar onder druk komt, maar ook de algehele positie van de dollar, dan zal goud daarvan profiteren. Als daar tevens de kans bij komt dat goud een prominente rol gaat spelen bij een eventuele nieuwe wereldmunt, dan kan het niet anders dat goud hiervan zal profiteren.