Amerikaanse economie groeit nog steeds langzaam; goudmijnsector consolideert
4 maart 2019
Terwijl de pers euforisch rapporteert dat de economische groei in de Verenigde Staten niet zo slecht was als gedacht (want: 2,9% groei voor 2018), is de post-crisis groei een van de meest tegenvallende uit de geschiedenis. Nu de groei in het vierde kwartaal bekend is, zet de V.S. een uiterst sombere reeks neer: 13 jaar op rij met een bbp-groei onder de 3%, en dat ondanks de verkiezingsbelofte van Trump om de Amerikaanse economie sneller dan 3% te groeien.
Voorraadopbouw neemt toe
Opvallend uit de laatste cijfers is het feit dat de (private) voorraden erg toenamen. Dit kan op drie zaken wijzen:
- Bedrijven zijn bang dat de handelsoorlog verergert en zijn daarom bereid om – zolang het nog kan – voorraad aan te leggen zonder belemmeringen;
- Bedrijven hebben geïnvesteerd in voorraadopbouw maar deze kent niet die vraag die verwacht werd;
- Bedrijven zijn ontzettend optimistisch betreft de economische vooruitzichten en toekomstige vraag.
Verklaringen één en twee zouden wijzen op lagere groei later dit jaar, terwijl drie zou wijzen op hogere groei dit jaar. Onthoud ook dat de economische groei zowat alle jaren sinds de Grote Recessie teleurstelt in het eerste kwartaal (wat zou betekenen dat de groei nog verder terugvalt).
Goudmijnsector consolideert
We hebben er hier geen aandacht aan besteed, maar wellicht is het u niet ontglipt. De goudsector is aan het consolideren. Afgelopen maandag maakte Barrick Gold Corp. bekend dat het een bod (in aandelen, niet in cash) van $17,8 miljard zou doen op rivaal Newmont. In januari ging Barrick al aan de haal met Rangold uit Zuid-Afrika. Om de cirkel compleet te maken, deed Newmont in januari een bod van $12,6 miljard op Goldcorp Inc.
Hier zien we op directe wijze de nadelen van het beleggen in goudmijnaandelen in plaats van fysiek goud.
Stel u koopt een goudmijnaandeel. Het kan zijn dat deze goedkoop lijkt, zowel ten aanzien van haar huidige productie als ten aanzien van een (vermoedelijk) hogere goudprijs in de toekomst. U koopt het aandeel, maar de markt is het – in eerste instantie – oneens met u. Zeg, dit volatiele goudmijnaandeel daalt 25%. Prima, zegt u, ik heb een papieren verlies, máár ik wacht net zolang tot mijn thesis uitkomt en het aandeel veel meer waard is. Op dat moment heb ik een papieren winst en kan ik deze papieren winst in een gerealiseerde winst veranderen door het aandeel te verkopen.
Dat klinkt aardig, totdat een Newmont of Barrick alles in de soep laten lopen door uw goudmijn in zijn geheel te kopen tegen een – volgens u – belachelijk lage prijs. Wat kunt u doen? Weinig. Uw verlies wordt in feite gerealiseerd door de aankoop, en hierna kunt u met de opbrengst aandelen van een andere goudmijn kopen. Maar dan kan het net zomaar zijn dat u opgescheept zit met (a) een gerealiseerd verlies en (b) een aandeel dat u in eerste instantie nooit zou hebben gekocht (want: niet zo goedkoop).
Uiteraard heeft deze consolidatie geen effect op uw fysieke goudposities.
Een eventuele fusie tussen Newmont en Barrick zou de weg vrijmaken voor verreweg de grootste goudproducent ter wereld, maar de markt reageerde lauw. Newmont daalde een procent, terwijl Barrick drie procent daalden naar aanleiding van dit consolidatienieuws.
Jim Grant schreef naar aanleiding van dit nieuws het volgende:
Mark Bristow, former CEO of Rangold and current Barrick boss, shared his perspective in a Jan. 2 interview with Bloomberg: “[The] industry, if it had carried on the way it was, was going to become irrelevant, [with] too few assets with too many management teams and it needs reorganization.”
The matter at hand for investors: Will a wave of corporate consolidation help streamline production, increase operational efficiency and pave the way for higher share prices? Or do the low- or zero-premium prices being bid for these large mining assets foreshadow more disappointing days ahead?
Grant’s today put the question to John Hathaway, the co-manager of the Tocqueville Gold Fund, who anticipated a wave of industry consolidation at the Spring 2018 Grant’s conference. Hathaway believes that the proposed Barrick-Newmont combo faces an uphill battle, as “its hard to see where the value creation is coming from” in a $42 billion merger of equals while “the gold mining industry doesn’t necessarily lend itself to that kind of scale.”’
In andere woorden: een consolidatie brengt helemaal geen schaalvoordelen met zich mee.
Bovendien zijn de prijzen die geboden worden voor de verschillende mijnen niet bijster goed. Dat betekent dat de industrie erbij op rekent dat de goudprijs niet zal stijgen de komende jaren.
Een schrale troost: zelden hebben industrie-experts het bij het rechte eind. En vaak is een consolidatie in een sector een startschot voor een nieuw bullmarkt. Laten we ervan uitgaan dat dit ook ditmaal het geval is. Helemaal als we de lagere economische groei in ogenschouw nemen die – ik meen – eerder lager dan hoger dan 2018 zal uitvallen dit jaar.
